Kiedy w ubiegłym roku jedna z ukraińskich uczennic pokazała mi wiersz Liny Kostenko "Skrzydła"  - urzekł mnie od pierwszego słowa lub piórka - jak kto woli... Jego tłumaczenie leży na moim biurku i towarzyszy mi w codziennej pracy. Jest mi bardzo bliskie.

Chciałabym, aby w naszej bibliotece każdy mógł znaleźć dla siebie przestrzeń, gdzie swoje skrzydła rozwinie szeroko i poleci tam, gdzie tylko sobie wymarzy. Lećcie wysoko! Dalej!
 

Kto ma skrzydła, ten nie potrzebuje ziemi

Gdy skończy się kontynent, po prostu się uniesie.

To prawda o ptakach, lecz czy nie dotyczy także ludzi?

Ci żyją na ziemi, ale i oni są oskrzydleni.

Tak, mają skrzydła.

Ale nie są to skrzydła z puchu i piór.

Powstały z rodziny, przyjaźni, zaufania i troski,

Z czasu, jedności, podróży i miłości.

Z uśmiechu, dawania i wszystkiego, co ma znaczenie.

I z wiedzy również, z ogrodu i domu.

Z równowagi, ze skarbów, z zapuszczania korzeni.

Czemuż więc ludzie pozostają na ziemi?

Jeśli mają skrzydła?

Bo mają ludzie skrzydła...